Pokój na świecie zaczyna się od pokoju w domu

Przestańmy zadawać kobietom pytanie: „Dlaczego nie odejdziesz?”. To pytanie jest jak osąd. Jak powiedzenie jej, że to jej wina, bo nie odchodzi, bo zostaje z oprawcą. Zadbajmy o to,
by zapewnić jej pomoc i wsparcie, a nie ocenę i pogardę.

Statystyki są przerażające. 2022 rok jeszcze się nie skończył, a statystyki tylko z Warszawy pokazują, że 1,5 tys. kobiet zgłosiło, że doświadczyło przemocy w domu. W Polsce co 40 sekund jakaś kobieta doświadcza przemocy, a rocznie z powodu przemocy umiera 500 kobiet.

W każdej rodzinie bywają lepsze i gorsze chwile. Kłótnie rodzinne, nieporozumienia małżeńskie, to naturalne i w takich sytuacjach możemy radzić sobie sami.  Jednak granica między kłótnią a przemocą jest bardzo cienka.

Przemocowym partnerem czasem bywa ktoś, kto wydaje się, dla sąsiadów i kolegów z pracy, być przykładnym mężem i ojcem. Potrafi się dobrze maskować, stwarzać pozory troski o rodzinę.
A kobieta, udaje przed wszystkimi, że jest OK, wchodzi w tę „grę” z wielu powodów:

  • Czasem, ponieważ ten mężczyzna, to ktoś w kim się kiedyś zakochała, to ojciec jej dzieci. Czy ma to zgłosić i sprawić, aby jej dzieci były „dziećmi kryminalisty?”. Postanawia więc „dla dobra rodziny i w imię miłości” wybaczyć.
  • Bo kolejnego dnia jest jak anioł – żałuje, przynosi kwiaty, płacze w jej ramionach, przeprasza na kolanach. Ona ma nadzieję, że już nie będzie kolejnego razu. I miesiąc miodowy trwa, aż do następnego uderzenia.
  • Bo organa ścigania nie pomogły jej koleżance, która zgłosiła sprawę. Policjant przyszedł, spisał partnera, a ten po kilku dniach wrócił i było jeszcze gorzej.
  • „A jeśli go zamkną, to czym ona nakarmi dzieci? Opieka społeczna jej je odbierze”. Przecież ona nie pracuje, nie ma dostępu do jego konta. Jest całkowicie zależna od przemocowca.
  • Ksiądz powiedział, że „każdy niesie swój krzyż” i żeby starała się być miła i nie denerwować męża to będzie lepiej.
  • Ponieważ wstydzi się przyznać do swojej strasznej sytuacji, wie, że zostanie napiętnowana przez rodzinę, znajomych, a zamiast wsparcia, dostanie pogardę i wytykanie palcami.

 Tych powodów jest o wiele więcej, ja przytoczyłam tylko kilka, które najczęściej słyszałam od kobiet, które spotkałam podczas swojej pracy coacha. Przychodziły do mnie kobiety z fundacji, która wspierała ich powrót do pracy i usamodzielnianie się, ale też kobiety dobrze ubrane, z pięknym makijażem zasłaniającym siniaki, niektóre na kierowniczych stanowiskach. Robiły wszystko co się da, aby ukryć swoją sytuację „bo co ludzie powiedzą”. Pracowały nad sobą, aby być lepsze, mądrzejsze, bardziej zaradne, bo „może on wtedy przestanie”.

Bólu i lęku, jaki one czują nawet nie potrafimy sobie wyobrazić, więc powstrzymajmy się od pytania „Dlaczego nie odchodzisz?” Bądźmy empatyczni, starajmy się pomóc zamiast oceniać.

Powiedzmy to głośno: To nie ofiara powinna się wstydzić, ale oprawca!!!

Kampania 16 Dni – Akcja przeciw przemocy wobec kobiet przypadają na dni: 25.11–10.12.
Międzynarodowa kampania, organizowana przez Center for Women’s Global Leadership, poświęcona jest wspieraniu i koordynacji pracy mającej na celu zlikwidowanie przemocy ze względu na płeć na poziomie lokalnym, państwowym i międzynarodowym i wyeliminowanie wszelkich form przemocy wobec kobiet. Jej symbolem jest biała wstążka.

Tych kilkanaście dni nie załatwi sprawy, jednak to czas, aby sobie uświadomić, jak wiele zła dzieje się za ścianą, czasem bardzo blisko nas. To przypomnienie, aby nie być obojętnym, aby pomagać. Przypomnienie o tym co się dzieje wokół nas i jak my jako ludzie i instytucje, które powinny pomagać, nie dajemy sobie rady.

Przypomnijmy sobie zatem jakie mamy rodzaje przemocy:

  • Fizyczna – naruszanie nietykalności fizycznej. Każde naruszenie od popychania, szarpania za włosy do bicia czy kopania, ale także nie udzielenie pomocy w razie potrzeby.
    Na skutek tych działań u ofiary przemocy mogą wystąpić uszkodzenia ciała, rany, złamania, stłuczenia, zadrapania, siniaki, poparzenia oraz choroby powstałe w wyniku powikłań i długotrwałego stresu, poczuciu zagrożenia, strachu, lęku, napady paniki, bezsenność czy zaburzenia psychosomatyczne.
  • Psychiczna – naruszenie godności osobistej. Za przemoc psychiczną uznawane są obrażanie, wyzywanie, używanie wulgarnych epitetów, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie, osądzanie, ocenianie, krytykowanie, straszenie, szantażowanie, grożenie, nieliczenie się z uczuciami, krzyczenie, oskarżanie, obwinianie, oczernianie, krzywdzenie zwierząt, czytanie osobistej korespondencji, ujawnianie tajemnic.Za przemoc uznawane jest także karanie partnera długotrwałym milczeniem. Z czasem przybierają one formę powracającą i nasilającą się.
    Skutkiem takich działań może być zniszczenie poczucia mocy sprawczej ofiary, poczucia własnej wartości i godności, uniemożliwienie podjęcia jakichkolwiek działań zaradczych, osłabienie psychicznych i fizycznych zdolności do stawiania oporu.
  • Seksualna – naruszenie intymności drugiej osoby.  Przymus może polegać na bezpośrednim użyciu siły lub emocjonalnym szantażu. Dotykanie miejsc intymnych bez zgody, wymuszanie kontaktów seksualnych, gwałt, a także wyśmiewanie preferencji seksualnych.
    Skutkiem tych działań może być poza obrażeniami fizycznymi, bólem i cierpieniem, obniżona samoocena i poczucie własnej wartości, utrata poczucia atrakcyjności, zaburzenia seksualne, oziębłość, lęk czy uogólniona niechęć i obawa do przedstawicieli płci sprawcy przemocy.
  • Ekonomiczna – naruszenie własności. Odbieranie zarobionych pieniędzy, kontrolowanie wszystkich wydatków, odbieranie pieniędzy na utrzymanie siebie i dzieci także niszczenie rzeczy i kradzież rzeczy z domu.
    Skutkiem takich działań może być całkowita zależność finansowa od partnera, niezaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, zniszczenie poczucia własnej godności i wartości, znalezienie się bez środków do życia.
  • Zaniedbanie – naruszenie obowiązku do opieki ze strony osób bliskich. Odmówienie miejsca do mieszkania, nieudzielenie pomocy w chorobie, pozbawienie jedzenia, ubrania czy dostępu do miejsc zaspakajania podstawowych potrzeb: kuchnia, łazienka.

Pamiętajmy, że przemoc w każdej postaci jest karalna i zawsze warto zgłosić się po pomoc do organów ścigania. Zawsze warto zastukać do sąsiada lub wezwać policję, jeśli dzieje się coś co może mieć znamiona przemocy. Nie bądźmy obojętni.

Pokój na świecie zaczyna się od pokoju w domu. Dom powinien być naszym azylem, bezpiecznym miejscem, gdzie uczymy się szacunku i miłości do bliźniego. Dajmy swoim dzieciom dobry przykład. Nauczmy je wsparcia i empatii, porozumienia bez przemocy a zaprocentuje to w przyszłości pokojem w szerszej perspektywie.

Renata Wrona

Dziękuję, że przeczytałaś mój artykuł. Jeśli, to co przeczytałaś jest dla Ciebie wartościowe, to:

  • Podaj dalej. Jestem przekonana, że jeśli to co piszę jest dla Ciebie ciekawe i pomocne, to również może być pomocne dla kogoś z Twojego otoczenia. ,Dlatego podziel się linkiem do artykułu ze znajomymi.
  • Proszę, zostaw swój komentarz. Bez Twojego komentarza nie czuję Twojej obecności. Napisz  więc swoje odczucia po przeczytaniu.
  • Podejrzyj mnie na: https://www.facebook.com/RenataWrona.Trener.Coach/

i na https://www.instagram.com/renatawrona.pl/

Tam oprócz informacji o nowych wpisach na blogu, zobaczysz też kulisy mojej pracy. Zapraszam.

Renata Wrona

0