Erich Fromm pisał, że miłość to sztuka, którą każdy może opanować, a jej podstawowym elementem jest dawanie.
Nie mogłoby ono istnieć bez składników takich jak:
- troska,
- poszanowanie,
- poznanie,
- pragnienie rozwoju,
- poczucie odpowiedzialności.
Kochanie siebie to poznawanie siebie i akceptowanie, traktowanie z uważnością, troską i świadomością, że jest się ważnym.
Pokochać siebie znaczy:
- akceptować siebie takimi jakimi jesteśmy,
- mieć dla siebie dużo zrozumienia,
- być dla siebie czułymi,
- szanować siebie,
- zaangażować się w proces stawania się osobą szczęśliwą.
Aby naprawdę kochać innych (bez złości, zawiści, zazdrości) pierwszym krokiem jest pokochanie samego siebie. A żeby kochać siebie potrzebujemy akceptacji siebie, aby zaakceptować całą swoją osobę, nie zapominając o swoim ciele, z jego zaletami i wadami.
Akceptacja wiąże się nierozerwalnie z poznaniem samego siebie i nieustanną chęcią odkrywania, kim jesteś. Do tego potrzebna nam jest akceptacja tego, kim jestem w tej chwili.
Przyjęcie, że to kim obecnie jesteś, jest wynikiem szeregu zdarzeń w Twoim całym życiu, zależnych lub niezależnych od Ciebie.
Akceptacja i poznanie siebie nie mogą istnieć bez uważności zwróconej ku samemu sobie i umiejętności samoobserwacji. Obserwuj siebie, swoje myśli i emocje. Zauważ jak zależne są od siebie. Pomyśl czy dany sposób myślenia Ci sprzyja, czy sprawia, że stajesz się lepsza, szczęśliwsza, czy też robisz tym sobie krzywdę. Czy te myśli powodują ból, gniew, złość, skierowaną na kogoś lub na Ciebie.
Emocje powstają na bazie Twoich myśli i przekonań, jeśli nauczysz się regulować swoje myśli i przekonania, nauczysz się pięknie myśleć, rozbudzisz w sobie miłość i akceptację zarówno siebie jak i innych, bez oceniania i poprawiania, staniesz się szczęśliwsza. A jeśli postanowisz coś zmienić i zrobisz to z miłości i szacunku do siebie, do stawania się lepszą, doskonalszą, a nie z poziomu pogardy – to wszystko może Ci się udać.
I tego Ci życzę z całego serca.
Renata Wrona
